ریاضیات قومی چه بسته توازنی برای آموزش و پرورش ایده آل دارد؟

در کانال تلگرامی ریاضیات قومی بیان شد که:

جای تاسف است که #آموزش_و_پرورش برای درس قرآن ارزشی قائل نیست، درحالی که همه بچه ها برای فهم درست از دین (افراط و تفریط نکردن) آن را لازم دارند. ولی برای درس ریاضی که فقط ١٠٪ بچه ها برای رشته و شغل خود به آن نیاز دارند این همه انرژی و توان مصرف میشود.

از همین تریبون اعلام میشود که آموزش اجباری ریاضیات به عموم مردم در متوسطه اول فقط موجب اتلاف وقت و انرژی و شادابی جوانان است و جزو حق الناس محسوب میشود.
بعید نیست که آموزش #ریاضی_محض و مسابقات تیمز در متوسطه دسیسه زورگویان باشد برای شناسایی استعدادهای کشورهای مستضعف و فراری دادن آنها.

ما در #آموزش_و_پرورش_عمومی تنها حق داریم ریاضیاتی را درس بدهیم که واقعا برای عموم جامعه کاربردی باشد که در #آموزش_ریاضی تحت عنوان #ریاضیات_قومی شناخته شده است.

لازم است عرض کنم که در ریاضیات قومی:

1- نقش اعداد اعشاری بسی پر رنگ تر از اعداد کسری است. این رویکرد که ابتدا آموزش محاسبات با اعداد کسری بیان میشود و سپس به اعداد اعشاری تخصیص میابد کاملا اشتباه است. اعداد اعشاری در جایگاه ریاضیات ابتدایی و اعداد کسری همسطح عبارات جبری متوسطه می باشد.

2- محاسبات و ادراک فضایی اشکال سه بعدی اگر اهمیتش بیشتر از اشکال دو بعدی نباشد کمتر نیست. آموزش به تصویر کشیدن و ادراک اشکال هندسی سه بعدی و پیدا کردن مساحت جانبی و امثالهم در دوره ابتدایی قرار میگیرد.

کانال تلگرامی ریاضیات قومی برای متوسطه: https://telegram.me/ethmath

ارتقاء ریاضیات قومی چه ارزشی دارد و چگونه قابل تزریق به جامعه است؟

با اینکه عده‌ای نقش این نوع ریاضی را در کلاس رسمی درس ناچیز می‌دانند اما صاحب نظران معتقدند توسعه و ارتقاء این نوع ریاضی باید هدف اصلی تدریس ریاضیات مدرسه ای باشد. یعنی معلم ریاضی باید الگوریتم‌های ریاضی- فرهنگی جامعه را هم آموزش دهد و هم تحلیل کند و هم با استفاده از قوانین ریاضی آن را «ارتقاء» دهد. بدیهی است که این نگاه در درس ریاضی موجب کاربردی شدن و ملموس شدن مفاهیم ریاضی و در نتیجه ایجاد انگیزه برای یادگیری آن نزد دانش‌آموزان خواهد شد. و ضمن آنکه تقویت کننده فرهنگ بومی و اصالت دینی جامعه نیز می‌شود موجب معناداری مفاهیم ریاضی مدرسه‌ای خواهد شد.
اگر چه یکی از ویژگی‌های ریاضیات قومی این است که در محیط‌هایی نظیر خانواده و دوستان شکل می‌گیرد (یادگیری غیر رسمی)، اما بازگویی آن در مدرسه با هدف تدقیق و بهسازی ریاضیات قومی برای خود آن‌ها و همچنین استفاده از آن به منظور بهتر فهمیدن ریاضیات مدرسه‌ای کاملا مفید است. همچنین دقیق شدن این ریاضیات در کلاس‌های درسی نزد معلم متخصص موجب خواهد شد تا دانش‌آموزان همان نکات را در جمع‌های غیر رسمی بیان کنند و یادگیری‌های غیر رسمی نیز ارتقا پیدا کند تا بار بیشتری از دوش معلمان در جریان آموزش‌های رسمی بردارد. بدیهی است ارتقای ریاضیات قومی اگر با روشهایی که پیش از آن به کار رفته است انجام شود، در گسترش و عمومی شدن آن نقش بهتری خواهد داشت (نظیر انحراف از سجده‌گاه نسبت به سر انگشتان پا که از شیب مکان نمازگزار به جهت قبله توسعه داده شد). البته این جریان صرفاً با آموزش غیررسمی ایجاد نمی‌شود. گاهی دقت به مصادیق ریاضیات بومی از سوی بعضی از کودکان کنجکاو منجر به یادگیری اکتشافی می‌شود. بدیهی است اگر این یادگیری با برنامه ریزی قبلی و زیرنظر مدرسه نباشد یادگیری غیر رسمی محسوب خواهد شد.