تنها انتگرال دنیا و آخرت

روزی میرسه که از کل  زندگی مون انتگرال بگیرند.

تحلیل یک عکس مورد علاقه جامعه ریاضی

این عکس را احتمالا در شبکه های اجتماعی و بلاگ ها از سوی «علاقمندان به دنیای ریاضی» دیده اید:

همان طور که میدانید همیشه مسائل و موارد ریاضیات قومی را در دو بعد تحلیل میکنیم. هم از نظر  صحت ریاضی و از نظر ارزش آموزش ریاضی  و هم از نظر  فرهنگ و هویت ملی و از نظر تعالیم  وحیانی اسلامی!

تحلیل عکس از نظر ریاضیات:

1- بازه انتگرال خیلی خوب و منطقیه! (انتگرال از ابتدای تولد تا مرگ!)
2- اما تابع «شادی تقسیم بر زمان» کمی مبهمه!
3- همچنین مفهوم Δt اصلا برام مفهوم نیست! چرا از dt که در انتگرال بکار میره استفاده نکرده!

تحلیل عکس از نظر دینی:

1-  پیام این عکس زیاد خوب نیست! در واقع پیام این عکس، یک نوع پیام خندوانه ای است. در حالیکه زندگی خوب فقط خنده و شادی و خوشی غیر معنوی نیست.

پیشنهاد:

انتگرال از تولد تا مرگ ، با تابع کسری «درجه اخلاص×کار و تلاش و سعی انجام شده ÷ تقسیم بر انتظاری که خدا با توجه به شرایط از ما داشته است!» دیفرانسیل هم همون dt باشه! یا du که u (مو) رو تابع اندازه روی بازه زندگی بگیرید که در اون مقدار u (مو) از صفر سالگی تا بلوغ مقدارش صفره، و شاید مو در ایام جوانی با پیری فرق بکنه.
درواقع این به بحث «محاسبه نفس» بر میگرده که ترویج این عکس حتی اگه چنین فرمولهای ذوقی غیر علمی، بوجود بیاد و در فضای مجازی بجای اون عکس، از این عکس زیاد استفاده بشه، ممکنه بعدا پژوهشگران و دانشمندان رو نسبت به این حوزه مطالعاتی حساس کنه!

تحلیل ضرب المثل«چراغی که به خانه رواست...» با منطق ریاضی

همه تا به حال از شخصیت های بزرگی نظیر حضرت فاطمه زهرا جمله «الجار ثم الدار» یعنی اول همسایه و بعد خود اهل خانه را شنیده اید که منظور آن اهمیت ایثار است. از طرف دیگر ضرب المثل «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» را نیز شنیده اید. معنای چنین ضرب المثلی از نظر علم منطق، معادل عکس‌نقیض آن است یعنی: «تنها چراغی به مسجد جایز است که اصلاً قابل استفاده در خانه نباشد»!

باور نمی کنید؟